Dat ze juf wilde worden, wist ze vroeger al vrij zeker. Op haar basisschool kreeg ze les van ‘Mevrouw Pauptit’, de liefste en leukste kleuterjuf ooit. “Ik zei toen al tegen haar: ik wil jou worden later.” Op haar zeventiende ging ze daarom naar de pabo, maar moest tot haar grote verdriet daarmee stoppen omdat ze de rekentoets niet haalde. Ze stroomde door naar pedagogiek en ging later als pedagoog aan de slag met onder andere kinderen met autisme. Toen haar eigen kinderen naar school gingen, werd Alysia ‘die betrokken klassenouder’. Een klassenouder die meeging naar de kinderboerderij, die hielp met knutselen en vrijwillig technieklesjes gaf. En toen ging het toch weer kriebelen, zo zegt ze: “Ik dacht, ik ben nu wat ouder en ook gedisciplineerder. Zal ik de pabo toch nog een keer proberen?” Zo gezegd, zo gedaan. Ze haalde alle toetsen en combineert met veel plezier de opleiding met al haar hobby’s.